κωπητήρας

ο (Α κωπητήρ, -ῆρος)

σκαλμός

νεοελλ.

η κουπαστή.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κώπη + επίθημα -τήρ, κατά το τροπωτήρ «σκαλμός»].